Niedziela - godz. 9.00, 12.00.
W tygodniu - godz. 17.00.
W święta nakazane (dzień wolny od pracy) - godz. 10.00, 12.00.
W uroczystości kościelne (w dni pracy) - godz. 10.00 i 17.00.
Rekolekcje parafialne - godz. 10.00, 12.00 (Wielki Post - szkolna), 17.00.
Triduum Paschalne - godz. 18.00.
Wigilia Paschalna (z procesja rezurekcyjną) - godz. 20.00.
Wielkanoc - 9.00, 12.00 (I i II dzień świąt).
Boże Narodzenie - 22.00, 0.00 (Pasterka), 10.00 (II dzień świąt), 12.00.
----------
Msza święta ma nieocenioną wartość przed Bogiem, gdyż jest najskuteczniejszą modlitwą i najdoskonalszą Ofiarą składaną Ojcu przez Chrystusa w Duchu Świętym. Stąd też, jako ludzie wierzący chcemy każdą Eucharystię przeżywać jak najpobożniej i owocnie. Kościół w trosce o duchowe dobro i rozwój pobożności swoich wiernych wypracował warunki dobrego uczestnictwa we Mszy św. (Sobór Watykański II, Konstytucja o Liturgii). Oto one:
-
Kształtowanie przez Słowo Boże,
-
Posilanie się przy stole Ciała Pańskiego,
-
Składanie Bogu dziękczynienia,
-
Ofiarowanie Niepokalanej Hostii,
-
Uczenie się składania w ofierze samego siebie.
Rady praktyczne dotyczące przeżywania sakramentu Eucharystii:
-
W przygotowaniu do owocnego udziału we Mszy św. najważniejsza jest troska o stan duchowy, czyli stan łaski uświęcającej. Kiedy jesteśmy w stanie grzechu ciężkiego, powinniśmy jak najszybciej skorzystać z sakramentu pokuty i pojednania, by podczas Mszy św. przyjąć Komunię św.
-
Warto pamiętać o "osobistych warunkach", których spełnienie sprzyja czynnemu i owocnemu uczestnictwu we Mszy św. Papież Benedykt XVI w "Sacramentum caritatis" zachęca do m.in. skupienia i ciszy przynajmniej przez kilka chwil przed rozpoczęciem liturgii. Pomaga to odciąć się od spraw doczesnych i codziennego zabiegania. Zgiełk świata, pozostawiamy poza murami świątyni, aby w pełnym skupieniu, bez rozproszeń niepotrzebnymi myślami uczestniczyć we Mszy św.
-
Bardzo pomocne jest przeczytanie czytań mszalnych z danego dnia zanim udamy się do kościoła. Warto to zrobić nawet dzień wcześniej.
-
Warto wzbudzić sobie własne intencje, z którymi udamy się na Mszę św., gdyż to mobilizuje do pobożniejszej modlitwy.
-
Przed Mszą św. obowiązuje post eucharystyczny. Polega on na powstrzymaniu się przez godzinę przed Komunią św. od jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem wody i lekarstwa. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów skróciła czas postu eucharystycznego do ok. 15 minut dla osób w podeszłym wieku, chorych oraz tych, którzy się nimi opiekują.
-
Nie jest również obojętną kwestia stroju, w którym udajemy się do kościoła. Mówiąc najogólniej, powinien być stosowny, schludny i odświętny. Ubiór dobry na spotkanie towarzyskie nie zawsze będzie ubiorem właściwym na spotkanie z Bogiem.
Niedziela: 30 min. przed mszą św. (przez 15 min.)
W tygodniu: 15 min. przed nabożeństwem / mszą św.
I czwartek m-ca: 30 min. przed mszą św.
I piątek m-ca: 30 min. przed mszą św.
I sobota m-ca: podczas nabożeństwa.
Rekolekcje parafialne: na 20 min. przed mszą świętą.
Październik: podczas modlitwy różańcowej.
----------
Przychodząc do spowiedzi trzeba wiedzieć, co złego się zrobiło. Trzeba wiedzieć, za co żałować i z czego się poprawić. Dlatego dobrą spowiedź zawsze trzeba rozpocząć od dobrego rachunku sumienia.
Przyjmując sakrament pokuty należy wyznać wszystkie popełnione od ostatniej spowiedzi grzechy śmiertelne (ciężkie). Gdyby ktoś wcześniej zataił taki grzech, koniecznie trzeba poinformować o tym spowiednika. Grzechy te niszczą bowiem naszą przyjaźń z Bogiem i w normalnej sytuacji nie mogą być przebaczone inaczej, jak przez sakramentalną spowiedź. Grzech śmiertelny popełnia człowiek, gdy wykracza przeciw Bożemu prawu w poważnej sprawie (ciężka materia), w pełni świadomie i zupełnie dobrowolnie. Poważną materię czynu wyznaczają Boże przykazania. Naruszenie każdego z przykazań w ważnej sprawie jest traktowane jako grzech ciężki. Warto przy tym pamiętać, że wykroczenia przeciwko szóstemu przykazaniu zasadniczo zawsze są grzechami ciężkimi, a lekkimi mogą stać się jedynie przez brak świadomości czy dobrowolności popełnianego czynu.
Grzech ciężki może popełnić tylko ta osoba, która wie, że czyni źle. Nie jest jednak w tej kwestii usprawiedliwieniem zawiniona ignorancja i zatwardziałość serca. Jeśli ktoś mało dba o poznanie nauki Kościoła albo wręcz się jej sprzeciwia, nie jest wolny od poważnej winy moralnej. Aby uznać czyn za grzech śmiertelny musi on też być czynem w pełni ludzkim, wynikać z wolnego wyboru. Przymus zewnętrzny lub wewnętrzny zmniejsza odpowiedzialność moralną. Warto jednak w tych kwestiach nie decydować samodzielnie, ale zapytać spowiednika. Podobnie należy postąpić, gdy mamy wątpliwości co do materii popełnionego czynu.
Z grzechami powszednimi (lekkimi) mamy do czynienia, „gdy w materii lekkiej nie przestrzega się normy prawa moralnego lub gdy nie przestrzega się prawa moralnego w materii ciężkiej, lecz bez pełnego poznania czy całkowitej zgody” (KKK 1862). Wyznawanie ich w konfesjonale nie jest konieczne, jednak warto to robić, gdyż dzięki temu spowiednik ma pełniejszy obraz naszej osoby. Może się też zdarzyć, że dzięki temu będzie mógł wyjaśnić nasze błędne przekonanie co do wagi grzechu. W żadnym wypadku nie należy grzechów lekkich lekceważyć. Przede wszystkim dlatego, że jednak są złem. Mniejszym, ale złem. Dlatego chrześcijaninowi nie wolno się na nie godzić. Szczególnie wielkim nieporozumieniem jest kalkulowanie przed czynem, czy można dane zło popełnić (gdy jest grzechem lekkim), czy nie (gdy ciężkim). Nawet lekkie grzechy osłabiają naszą więź z Bogiem i przyczyniają się do stępienia sumienia. Tradycyjnie mówimy o pięciu warunkach dobrej spowiedzi. Są to:
-
Rachunek sumienia - dobrze poprzedzić modlitwą do Ducha Świętego. Potem trzeba się zastanowić i przypomnieć sobie wszystkie grzechy, którymi od ostatniej spowiedzi Boga się obraziło. Chodzi przede wszystkim o grzechy ciężkie. Pomocą w tym może być któryś z gotowych rachunków sumienia.
-
Żal za grzechy – jak definiuje katechizm jest to “ból duszy i znienawidzenie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości”.
-
Mocne postanowienie poprawy - wynika z żalu. Jest potwierdzeniem jego prawdziwości. Dobrze jest podjąć także jakieś bardzo konkretne postanowienie, jaki grzech szczególnie chcielibyśmy wyeliminować.
-
Szczera spowiedź – wypowiadam przy kratkach konfesjonału wszystkie grzechy ciężkie i lekkie, które pamiętam.
-
Zadośćuczynienie - polega na naprawieniu wyrządzonej szkody. Niekoniecznie więc kończy się z odejściem z miejsca modlitwy. Należy tez odmówić zadaną pokutę (lub ją zrealizować). Wypada także Bogu podziękować za łaskę przebaczenia. Możesz to zrobić posługując się jedną z modlitw.
Nabożeństwa cotygodniowe.
(oprócz miesięcy z nabożeństwami okresowymi).
Wtorek - Litania do św. Ap. Piotra i Pawła - patronów parafii
Środa - Nowenna do MB Nieustającej Pomocy
Nabożeństwa okresowe.
Wielki Post: Gorzkie żale (niedziela) - godz. 11.30 (na zakończenie adoracji NS).
Wielki Post: Droga krzyżowa (piątek) - godz. 16.30.
Maj i czerwiec: w niedzielę, na zakończenie adoracji NS - godz. 11.30 / w tygodniu - 15 min. przed mszą św. (z wystawieniem Najświętszego Sakramentu).
Październik: różaniec św. - pół godziny przed mszą św. (w tygodniu z wystawieniem Najświętszego Sakramentu).
Listopad: wypominki - po mszy św. (w tygodniu z wyczytywaniem kartek)
Adoracja Najświętszego Sakramentu.
Każda niedziela - po pierwszej eucharystii do godz. 11.30.
I czwartek miesiąca - godz. 16.00 (Godzina święta).
I piątek miesiąca - godz. 16.30.
I sobota miesiąca - godz. 16.30 (zmiana tajemnic różańcowych).
Nabożeństwo majowe i czerwcowe - w tygodniu, 15 min. przed mszą św.
Modlitwa różańcowa w październiku - w tygodniu, na pół godziny przed mszą św.
Modlitwa listopadowa - od 1 do 8 listopada, na pół godziny przed mszą św. W niedzielę o godz. 11.30.
Druki.
Litania Loretańska (nabożeństwo majowe)
Litania do NSPJ (nabożeństwo czerwcowe)
Nowenna do MB Nieustającej Pomocy
Kartki na wypominki i mszę za zmarłych
Chrzest święty.
Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu (vitae spiritualis ianua) i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania: "Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie". (KKK 1213) Przypominamy, że sakrament chrztu św. powinien być udzielany w niedzielę - w Dzień Pański, w obecności społeczności parafialnej a nie "potajemnie".
-
Wymagane dokumenty:
- odpis aktu urodzenia dziecka (do zwrotu),
- dokumenty tożsamości rodziców dziecka i chrzestnych (do sprawdzenia w dniu chrztu św.),
- wypełniony formularz z danymi,
- pisemna zgoda proboszcza parafii zamieszkania (dotyczy rodziców nie mieszkających na terenie naszej parafii),
- oświadczenie rodziców dziecka, jeżeli nie mają ślubu kościelnego,
- zaświadczenie z parafii rodziców chrzestnych stwierdzające, że mogą pełnić tę rolę,
- kartki od spowiedzi św. rodziców (o ile mogą się spowiadać) i chrzestnych - przed samą uroczystością.
-
Kto może pełnić rolę rodziców chrzestnych? (KPK: kan. 874)
Przy wyborze chrzestnych rodzice dziecka powinni uwzględnić świadectwo ich życia, ponieważ wymaga się od nich prowadzenia życia, które nie budzi zgorszenia u katolików oraz tego, że mają być przykładem dla nowo ochrzczonego. Chrzestni powinni być w stanie łaski uświęcającej, dlatego zobowiązani są wcześniej przystąpić do sakramentu pokuty, by w pełni uczestniczyć w liturgii, przyjmując komunię świętą.
Pozostałe wymogi, jakie stawia kodeks wobec chrzestnych to:
- osoba ochrzczona, po przyjęciu sakramentu eucharystii i bierzmowania,
- osoba powyżej 16 roku życia,
- osoba wierzącą i praktykująca religijnie,
- osoba samotna lub żyjąca w związku sakramentalnym,
- osoba wolna od jakichkolwiek kar kościelnych.
Ponadto, jeżeli chrzestnym ma być osoba, która uczy się w szkole podstawowej lub średniej - wymagane jest zaświadczenie od katechety, że uczęszcza na lekcję religii.
Rolą tej osoby jest troska o wychowanie dziecka w wierze i dawanie mu o niej świadectwa.
Zaświadczenie do bycia rodzicem chrzestnym wydaje się tylko osobom spełniającym powyższe warunki i zamieszkałym (nie mylić z "zameldowaniem") na terenie naszej parafii i mającym kontakt ze swoim duszpasterzem poprzez udział w życiu religijnym parafii i spotkania przy okazji wizyt kolędowych.
-
Kto może pełnić rolę świadka?
- osoba pełnoletnia,
- chrześcijanin innego wyznania.
Rolą świadka jest potwierdzenie faktu udzielenia sakramentu chrztu św. w przypadku potrzeby odtworzenia dokumentacji.
---
DOKUMENTY DO WYDRUKU:
Kartka do spowiedzi (form. A4)
Oświadczenie dla rodziców żyjących bez ślubu kościelnego (form. A4)
Prośba o bycie chrzestnym/ą do innej parafii (form. A4)
Sakrament małżeństwa.
Sakrament małżeństwa jest znakiem związku Chrystusa i Kościoła. Udziela on małżonkom łaski miłowania się wzajemnie tą miłością, jaką Chrystus umiłował Kościół. Łaska sakramentu udoskonala zatem ludzką miłość małżonków, umacnia ich nierozerwalną jedność i uświęca ich na drodze do życia wiecznego (KKK 1661 Por. Sobór Trydencki: DS 1799). Wszelkie formalności związane z sakramentem małżeństwa należy dokonywać w Kancelarii Parafialnej najpóźniej 3 miesiące przed ślubem. (KPK: kan. 1055-1153)
-
Potrzebne dokumenty:
- aktualne świadectwo chrztu (ważne jest tylko 0,5 roku),
- świadectwo bierzmowania,
- wypełniony formularz z danymi,
- dowód osobisty lub inny dokument tożsamości ze zdjęciem,
- zaświadczenie z kursu przedmałżeńskiego,
- zaświadczenie z USC (w 3 egzemplarzach).
- kartki od spowiedzi nupturientów - przed samym ślubem.
-
Kto może zostać świadkiem?
- osoba pełnoletnia, najlepiej katolik - wierzący i praktykujący.
---
DOKUMENTY DO WYDRUKU:
Kartka do spowiedzi (form. A5)
Sakrament chorych.
„Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił (por. Jk 5,14-16), a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu” (KK 11; por. KKK 1499). Należy wezwać kapłana już w pierwszym etapie choroby, a nie jej końca (często w chwili śmierci). Oleje święte mają chorego umocnić w chorobie, pomóc w wyzdrowieniu i, jeżeli taka będzie wola Pana przygotować na spotkanie z Nim.
Prośba o pogrzeb katolicki powinna być potwierdzeniem woli zmarłego, że zarówno za życia jak i po śmierci pragnął być zjednoczony z Bogiem. Zgłoszenia powinna dokonać osoba blisko spokrewniona z osobą zmarłą, mogąca decydować również o miejscu pochówku.
Potrzebne dokumenty do pochówku.
- akt zgonu,
- zaświadczenie o przyjęciu sakramentu chorych (spowiedź, namaszczenie, komunia św.) przez zmarłego przed śmiercią,
- podanie przyczyny zgonu na postawie dokumentu wystawionego przez lekarza,
- umowa spisana z parafią na wykup miejsca na grób na cmentarzu parafialnym.
Informacja dla uczestników pogrzebu.
-
Trumna w kościele musi być zamknięta!
-
Zachęcamy, aby zamiast kwiatów zamówić mszę św. w intencji zmarłej osoby. Modlitwa w tym momencie jest cenniejszym darem, niż sztuczne kwiaty.
-
Ze względu na małą przestrzeń naszego kościoła, podczas pogrzebu mogą znajdować się w świątyni tylko maksymalnie 3 wieńce od najbliższej rodziny. Pozostałe kwiaty i wiązanki proszę składać pod krzyżem (przed kościołem) a wrazie niepogody - w przedsionku.
-
Po mszy św. pogrzebowej następuje przejazd samochodami na cmentarz.
Cmentarz parafialny.
W dniu 29 czerwca Kościół obchodzi uroczystość dwóch największych Apostołów – Piotra i Pawła. Najstarsze świadectwa mówiące o wspólnym święcie apostołów Piotra i Pawła pochodzą z III stulecia. Św. Piotr był uczniem wybranym przez Jezusa do pełnienia posługi prymatu w Kościele, gorliwość misyjna św. Pawła sprawiła, że w bardzo wielu miejscach głosił Ewangelię i zakładał Kościoły czym zyskał miano „Apostoła Narodów”. Obaj ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie w czasie prześladowania za cesarza Nerona. Chociaż obdarzeni różnymi cechami, darami i talentami, chociaż różne były ich drogi do Jezusa, budowali jeden Kościół Chrystusa. O głoszeniu Ewangelii mieszkańcom Rzymu, przypieczętowanej męczeńską krwią Apostołów Piotra i Pawła, pisali starożytni autorzy i Ojcowie Kościoła: Tertulian, Dionizy z Koryntu czy Euzebiusz z Cezarei oraz Hieronim i Augustyn. Inspirowali oni największych artystów, takich jak El Greco, Caravaggio, Rubens, czy Dürer.
św. Piotr.
Pierwotnie Szymon – pochodził z Betsaidy nad Jeziorem Galilejskim. Podobnie jak jego ojciec i brat był rybakiem. Był człowiekiem żonatym, po ślubie mieszkał w Kafarnaum. Być może pierwotnie był uczniem św. Jana Chrzciciela. W chwili powołania Jezus nadał mu nowe imię – Piotr, to znaczy Skała. Jako pierwszy, w imieniu wszystkich Apostołów, uznał w Jezusie Mesjasza. Na pytanie Jezusa: “A wy za kogo mnie uważacie?”, Piotr odpowiedział: “Ty jesteś Mesjasz, syn Boga Żywego”. Wówczas usłyszał: “Ty jesteś Piotr, Skała, i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”. Wielokrotnie Ewangelie ukazują szczególną pozycję Piotra w gronie Apostołów. Często wypowiada się w imieniu wszystkich Apostołów, jest świadkiem największych cudów: przemienienia na Górze Tabor, i wskrzeszenia córki Jaira. Po zmartwychwstaniu Jezusa pierwszy z Apostołów wszedł do pustego grobu. Później to jemu właśnie Jezus powiedział “Paś owce, paś baranki moje”, mimo, że gdy Jezus był sądzony i skazany na śmierć, Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Te wszystkie świadectwa wskazują na prymat św. Piotra.
Działalność misyjną Piotr prowadził w Samarii, Liddzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej. Później dotarł do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej a wreszcie Rzymu, gdzie założył gminę chrześcijańską i był jej pierwszym biskupem. Tam podczas prześladowań za cesarza Nerona został aresztowany i poniósł śmierć męczeńską ukrzyżowany głową w dół, prawdopodobnie ok. 64 r. Nad jego grobem w IV w. za czasów Konstantyna Wielkiego wzniesiono kościół, który po różnych przebudowach ostatecznie przybrał postać obecnej Bazyliki św. Piotra.
W ikonografii św. Piotr Apostoł przedstawiany jest jako łysiejący, siwy, brodaty starzec, w dłoni trzyma dwa klucze symbolizujące klucze Królestwa Bożego oraz w towarzystwie Świętego Pawła. Innymi jego atrybutami są: anioł, kajdany, kogut, odwrócony krzyż, księga, łódź, zwój, pastorał, ryba, sieci, skała — stanowiące aluzje do wydarzeń w jego życiu, tiara w rękach.
św. Paweł.
Nosił przed nawróceniem imię Szaweł. Urodził się w Tarsie między 5 a 10 rokiem po Chrystusie. Pochodził z rodziny żydowskiej, posiadał jednak również obywatelstwo rzymskie. Należał do stronnictwa faryzeuszy. Był uczniem jednego z najwybitniejszych nauczycieli żydowskich – Gamaliela. Jako faryzeusz był zaciętym wrogiem Kościoła. Nawrócił się ok. 35 r. w drodze do Damaszku, gdy został powalony na ziemię, ukazał mu się Jezus i usłyszał głos: “Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?”.
Po cudownym nawróceniu przez trzy lata przebywał w Damaszku, później na krótko odwiedził Jerozolimę, gdzie spotkał się z innymi Apostołami. Odbył trzy wielkie podróże misyjne, w których dotarł do wielu miast pogańskich w Azji Mniejszej, a nawet Grecji. Z niektórych fragmentów jego listów wynika także, że już po nawróceniu miał doświadczenia mistyczne.
Z powodu gorliwości apostolskiej jego życie wielokrotnie wystawione było na niebezpieczeństwo. Aresztowany w Jerozolimie w 60 r. spędził najpierw dwa lata w więzieniu w Cezarei, a po odwołaniu się do cezara, został przewieziony do Rzymu. Tam kilka lat spędził w areszcie domowym. Uwolniony z braku dowodów jakiejkolwiek winy odbył prawdopodobnie kolejną podróż do Hiszpanii i na Kretę. Ponownie został aresztowany poniósł w roku 67 śmierć męczeńską (według tradycji kościelnej stracony został za Bramą Ostyjską). Już Konstantyn Wielki po roku 330 na miejscu męczeństwa św. Pawła wystawił świątynię. Znajduje się ona już poza murami starożytnego Rzymu i nosi nazwę Bazylika św. Pawła za Murami (pod ołtarzem odnaleziono tam inskrypcję z IV wieku: PAVLO APOSTOLO MART.).
Paweł wywarł wielki wpływ na wczesnochrześcijańską doktrynę, będąc zwolennikiem rozszerzenia misji na pogan, niezależnie od ich pochodzenia i stanu społecznego. Dzięki świetnemu wykształceniu potrafił nawiązać dialog z myślicielami pogańskimi, co stworzyło nowe możliwości ewangelizacji wśród pogan. Jest nazywany Apostołem Narodów (Apostołem Pogan).
W ikonografii Paweł jest przedstawiany z mieczem, ponieważ został nim ścięty (wykonanie wyroku śmierci przez ścięcie mieczem było przywilejem obywatela rzymskiego), inne jego atrybuty to zwoje lub księgi. Często występuje wraz z apostołem Piotrem. Wspólne przedstawienia św. Piotra i św. Pawła symbolizują Kościół powszechny. Chętnie przedstawiano także scenę Nawrócenia św. Pawła (Oślepienia) oraz Pożegnania Apostoła Piotra z Apostołem Pawłem.
Litania.
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże – zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże – zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święci Apostołowie, Piotrze i Pawle, módlcie się za nami.
Święty Piotrze, któremu Pan nasz Jezus Chrystus dał klucze do nieba i ustanowił widzialną głową swego Kościoła, módl się za nami.
Święty Pawle, którego Pan nasz Jezus Chrystus wybrał do głoszenia Ewangelii poganom, módl się za nami.
Święty Piotrze, który gorzko opłakiwałeś swój upadek, módl się za nami.
Święty Pawle, który stałeś się z wielkiego prześladowcy światłem Kościoła, módl się za nami.
Święty Piotrze, którego Anioł uwolnił z więzienia, módl się za nami.
Święty Pawle, który wycierpiałeś największe prześladowania dla wiary, módl się za nami.
Święty Piotrze, który zostałeś ukrzyżowany głową do ziemi, módl się za nami.
Święty Pawle, który zostałeś ścięty za świętą wiarę, módl się za nami.
Którzy za przykładem Pana naszego Jezusa Chrystusa zupełnie się poświęciliście dla zbawienia dusz ludzkich, módlcie się za nami.
Którzy potwierdziliście własną krwią świętą wiarę, módlcie się za nami.
Przez trudy Waszej apostolskiej pracy, prosimy Was, módlcie się za nami.
Abyśmy kiedyś mogli się dostać do chwały niebieskiej, prosimy Was, módlcie się za nami.
Abyśmy niezachwianie zachowywali świętą wiarę Kościoła katolickiego, prosimy Was, módlcie się za nami.
Aby Bóg raczył wspierać swoją łaską wszystkich kapłanów i sposobiących się do służby Kościołowi świętemu, prosimy Was, módlcie się za nami.
Aby Bóg raczył utrzymywać małżeństwa w wierności, dzieci w synowskiej miłości, a rodziny we wzajemnej ku sobie przychylności, prosimy Was, módlcie się za nami.
Abyśmy byli zachowani od powietrza, wojny i głodu, prosimy Was, módlcie się za nami.
Abyśmy byli uwolnieni od wszelkiego niebezpieczeństwa duchowego w ostatniej godzinie życia, prosimy Was, módlcie się za nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Módlmy się: Panie, nasz Boże, Ty przez świętych apostołów Piotra i Pawła dałeś swojemu Kościołowi podstawy chrześcijańskiej wiary, przez ich wstawiennictwo udziel nam pomocy i doprowadź nas do wiecznego zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.